هدف از اجرای این تحقیق بررسی اثر افزایش تنوع گیاهان علوفه ای شبدر، جو، نخود، ماشک و شنبلیله در روش های مختلف کشت بر خصوصیات کمی و کیفی علوفه است. این آزمایش در سال زراعی 97-96 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه شهید چمران اهواز انجام شد. طرح آزمایشی به صورت کرت های یک بار خردشده بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. تیمار اصلی روش کشت در سه سطح شامل: M1 کشت خطی بافاصله بین ردیف ده سانتی متر، M2: کشت خطی بافاصله بین ردیف بیست سانتی متر و M3: کشت درهم بود. فاکتور فرعی شامل تنوع کشت گیاهان علوفه ای با هفت سطح شامل: D1: ] 50% جو+ 50% شبدر (شاهد)[، D2 ] 50% جو + 25% شبدر + 25% نخود[، D3: ] 50% جو+ 25% شبدر + 25% ماشک[، D4: ]50% جو+ 25% شبدر + 25% نخود [D5: ]50% جو+ 25% نخود + 25% ماشک[D6: ] 50% جو+ 25% نخود + 25% شنبلیله[ و D7: ] 50% جو+ 25% ماشک + 25% شنبلیله. خصوصیات کمی شامل عملکرد و اجزای عملکرد علوفه وخصوصیات کیفی شامل پروتئین خام، الیاف غیرمحلول در شوینده ی اسیدی (ADF)، الیاف محلول در شوینده ی اسیدی (NDF)، ماده ی خشک قابل هضم، کربوهیدرات های محلول در آب، الیاف خام و خاکستر اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد بیشترین عملکرد کل علوفه (g. m-2 9/1268) در تیمار روش کشت خطی بافاصله بین ردیف ده سانتی متر و تنوع گیاهی 50% جو+ 25% نخود + 25% شنبلیله به دست آمد.

هدف از اجرای این آزمایش ارزیابی و مقایسه دستگاه جدید ساخته شده با امکانات داخلی (بر اساس روش آنکوم) با دستگاه تجزیه الیاف (بر اساس روش ون سوست) در تعیین الیاف نامحلول در شوینده های خنثی و اسیدی نمونه های مواد خوراکی مختلف بود. نمونه های علوفه شامل علف خشک یونجه، علف خشک آتریپلکس، کاه گندم و کاه کلزا و نمونه های محصولات فرعی خوراکی شامل کنجاله سویا و کنجاله هسته خرما بودند که با آسیاب مجهز به توری 1 میلی متر پودر شدند. برای کار با دستگاه جدید یک گرم نمونه در کیسه های ویژه آنکوم و 1 گرم نمونه در کیسه های داکرونی ریخته شد (بازای هر نمونه سه کیسه آنکوم و سه کیسه داکرونی) و برای کار با روش ون سوست 1 گرم نمونه داخل کروسیبل های دستگاه فایبر تک ریخته شد (سه تکرار به ازای هر نمونه). مقدار الیاف نامحلول در شوینده های خنثی و اسیدی هر یک از نمونه ها با بکارگیری هر دو روش تعیین شد. نتایج به دست آمده نشان داد که الیاف نامحلول در شوینده های خنثی و اسیدی بیشتر نمونه ها، در روش های اندازه گیری تفاوت معنی داری نداشت. شیب خط رگرسیون و ضریب تعیین (R2) نشان دهنده همبستگی بالا (P<0.001) بین دو روش مورد آزمایش بود. روش ون سوست و روش جدید با استفاده از کیسه های داکرونی و کیسه های آنکوم دارای همبستگی مثبت و معنی دار (P<0.001) در اندازه گیری الیاف نامحلول در شوینده های خنثی و اسیدی نمونه های مختلف بود و ضریب همبستگی گشتاوری پیرسون در تمام موارد بیشتر از 90 درصد تعیین شد. نتیجه گرفته شد که دستگاه جدید مقدار الیاف نامحلول در شوینده های خنثی نمونه های علوفه و محصولات فرعی خوراک را با صحت بیشتری از روش ون سوست تعیین می کند.

در این تحقیق، نمونه های باگاس نیشکر با مقادیر مختلف (صفر، 100، 200 و 300 کیلوگری) توسط یک شتاب دهنده الکترونی مدل TT200، جهت ارزیابی آثار پرتو الکترونی بر فراسنجه های تجزیه پذیری ماده خشک و الیاف نامحلول در شوینده های خنثی و اسیدی، پرتوتابی شدند. نمونه ها جهت تجزیه شیمیایی ابتدا خشک و سپس آسیاب شدند. فراسنجه های تجزیه پذیری شکمبه ای نمونه ها با روش کیسه های نایلونی در 3 راس گاو فیستولا گذاری شده با وزن 400 کیلوگرم در زمان های صفر، 6، 12، 24، 48، 72 و 96 ساعت اندازه گیری شد. داده های حاصل با مدل غیرخطی ارسکوف و مکدونالد جهت محاسبه فراسنجه های تجزیه پذیری ماده خشک و الیاف نامحلول در شوینده های خنثی و اسیدی برازش گردید. تجزیه آماری داده های مربوط به فراسنجه های مختلف تجزیه پذیری و تجزیه پذیری موثر با استفاده از نرم افزار SAS انجام شد. پس از تجزیه واریانس با استفاده از طرح آماری کاملا تصادفی، میانگین ها با آزمون جدید چند دامنه ای دانکن مورد مقایسه قرار گرفتند. با افزایش دز پرتوتابی الکترونی، بخش سریع تجزیه (a) ماده خشک و الیاف نامحلول در شوینده های خنثی و اسیدی به صورت خطی افزایش یافت. در حالی که بخش کند تجزیه (b) الیاف نامحلول در شوینده های خنثی و اسیدی و ثابت نرخ تجزیه پذیری (c) ماده خشک ابتدا کاهش و سپس افزایش یافت. تجزیه پذیری موثر ماده خشک و الیاف نامحلول در شوینده های خنثی و اسیدی با افزایش دز پرتوتابی به طور خطی افزایش یافت. پرتو الکترونی با دزهای 100، 200 و 300 کیلوگری، تجزیه پذیری موثر ماده خشک و الیاف نامحلول در شوینده های خنثی و اسیدی را به ترتیب به مقدار 7، 11 و 16؛ 2، 5 و 7؛ 3، 7 و 10 درصد در نرخ عبور 5 درصد در ساعت (r) افزایش داد.

به منظور بررسی تاثیر کود نیتروژن و تراکم بوته بر عملکرد و کیفیت علوفه سیلویی ذرت رقم Mv500 در کشت دوم، آزمایشی در تابستان سال زراعی 91-1390 به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی کشاورزی دانشگاه کردستان اجرا شد. سه سطح کودی (115، 184 و 253 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار) به عنوان عامل اصلی و چهار سطح تراکم (8، 10، 12 و 14 بوته در مترمربع) به عنوان عامل فرعی در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد که با افزایش مصرف نیتروژن تا 184 کیلوگرم در هکتار عملکرد و میزان پروتئین خام علوفه افزایش و الیاف نامحلول در شوینده خنثی و الیاف نامحلول در شوینده اسیدی کاهش یافت، ولی تاثیری بر درصد خاکستر علوفه نداشت. همچنین افزایش تراکم تا 12 بوته در مترمربع موجب افزایش عملکرد و کاهش میزان پروتئین خام و الیاف نامحلول در شوینده خنثی علوفه شد ولی تاثیر معنی داری بر الیاف نامحلول در شوینده اسیدی و درصد خاکستر علوفه ذرت نداشت. بر اساس نتایج بدست آمده مصرف نیتروژن بیش از 184 کیلوگرم در هکتار و تراکم بوته بیش از 12 بوته در مترمربع موجب افزایش معنی دار عملکرد و کیفیت علوفه ذرت نشد. بنابراین، به منظور جلوگیری از آلودگی های زیست محیطی و صرفه جویی در هزینه های تولید مصرف نیتروژن بیش از 184 کیلوگرم در هکتار و تراکم بوته بیشتر از 12 بوته در مترمربع در منطقه اجرای آزمایش در کشت دوم توصیه نمی شود.

در این تحقیق جذب هم دما دو ماده رنگزای یونی اسیدی آبی 127 و سبز 25 بر روی الیاف نایلون 6 در دو دمای 90 و 98 درجه سانتی گراد مطالعه شده است. در همه موارد انحراف مشخصی از هم دما جذب لانگمیور مشاهده شد. کارآیی جذب هم دما دو حالته که مرکب از دو ساز و کار جذب لانگمیور و نرنست می باشد، بررسی شد. نتایج نشان داد که معادله جذب دو حالته در مقایسه با معادله جذب لانگمیور دارای تطابق بالاتری با نتایج است. بررسی مقادیر ظرفیت اشباع لیف نشان داد که جذب مواد رنگزا علاوه بر مکان های آمین انتهایی، در مکان های قابل جذب دیگری نیز اتفاق افتاده است. با بررسی اثر دما بر روی ساز و کار جذب دو حالته، مشاهده شد که مقدار کلی جذب با افزایش دما در نقطه تعادل کاهش می یابد. نتایج نشان داد که با افزایش دما سهم ساز و کار انحلال کاهش می یابد و قسمت زیادی از جذب از طریق جذب در مکان های مشخص و به شکل هم دمای لانگمیور رخ می دهد.

کشت مخلوط می تواند به عنوان یکی از راه های افزایش عملکرد و پایداری تولید در واحد سطح مطرح باشد. به منظور ارزیابی تاثیر کودهای فسفری زیستی و شیمیایی بر کیفیت علوفه در کشت مخلوط ذرت(Zea maize L.) و خلر (.Lathyrus sativus L)، دو آزمایش به طور همزمان در دو محل کرمان و بردسیر در سال زراعی 89-1388 اجرا شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار اجرا شد. تیمارهای مورد بررسی شامل چهار سطح کود فسفری شامل فسفر زیستی (100 گرم در هکتار)، کود فسفر شیمیایی (150 کیلوگرم در هکتار)، 50 درصد کود فسفر زیستی (50 گرم در هکتار) بعلاوه 50 درصد فسفر شیمیایی (75 کیلوگرم در هکتار) و شاهد (عدم مصرف کود) و پنج الگوی کشت مخلوط به روش جایگزینی شامل ذرت و خلر خالص و نسبت های 75:25، 50:50 و 25:75 از ذرت و خلر بودند. تجزیه مرکب داده ها نشان داد که اثر مکان بر صفات قابلیت هضم ماده خشک، پروتئین خام، درصد خاکستر، الیاف شوینده خنثی و الیاف شوینده اسیدی به جز کربوهیدرات های محلول در آب معنی دار بود. قابلیت هضم ماده خشک، پروتئین خام، درصد خاکستر، الیاف شوینده خنثی، الیاف شوینده اسیدی و کربوهیدرات های محلول در آب به شدت تحت تاثیر نسبت های مختلف کشت مخلوط قرار گرفتند. اعمال کود فسفری نیز بر روی تمام صفات به جز درصد خاکستر تاثیر معنی دار داشت. قابلیت هضم ماده خشک، کربوهیدرات های محلول و پروتئین خام علوفه تحت تاثیر برهمکنش نسبت های کشت مخلوط و کودهای فسفری قرار گرفتند. نسبت های مختلف کشت مخلوط ذرت و خلر، نسبت به کشت خالص آنها قابلیت هضم ماده خشک، پروتئین خام، کربوهیدرات های محلول در آب و درصد خاکستر بالاتر و الیاف شوینده خنثی و الیاف شوینده اسیدی پایین تر برخوردار بودند. کاربرد توأم کودهای فسفری زیستی و شیمیایی، سبب بهبود کیفیت علوفه گردید.

متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

در سال های اخیر، توجه به کاکتوس علوفه ای به عنوان گیاهی مقاوم به شرایط خشکی و نیز مانعی در برابر بیابان زایی و تنوع بخشی به پوشش گیاهی در مراتع کم بارش بیشتر شده است. به منظور بررسی تأثیر استفاده از قارچ مایکوریزا و سطوح مختلف کود شیمیایی و دامی به صورت جداگانه و تلفیقی بر برخی صفات کمی و کیفی کاکتوس علوفه ای آزمایشی در سال های زراعی 1398 و 1399 اجرا شد. آزمایش در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه لرستان به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی در 3 تکرار انجام شد. فاکتورهای آزمایشی شامل قارچ مایکوریزا در 2 سطح (مصرف و عدم مصرف مایکوریزا)، کود دامی در 4 سطح (0، 10، 20 و 30 تن در هکتار) و کود نیتروژن در 4 سطح (0، 100، 200 و 300 کیلوگرم در هکتار) بود. بیشترین عملکرد تر و عملکرد خشک در تیمار استفاده تلفیقی از 300 کیلوگرم کود نیتروژنه + 30 تن در هکتار کود دامی در مقایسه با تیمار شاهد (عدم استفاده از کود) با کمترین مقدار به دست آمد. درصد پروتئین خام و خاکستر علوفه در این تیمار به ترتیب 83/05 و 88/26 درصد افزایش نشان دادند و درصد صفات کاهنده کیفیت علوفه شامل الیاف نامحلول در شوینده خنثی، الیاف نامحلول در شوینده اسیدی و فیبرخام در مقایسه با تیمار شاهد بیشترین کاهش را نشان دادند. بر اساس نتایج پژوهش حاضر، استفاده تلفیقی از کود دامی و شیمیایی موجب بهبود صفات کمی و کیفی در کاکتوس علوفه ای گردید. تفاوت معنی داری بین تیمارهای استفاده از مایکوریزا و عدم استفاده از آن مشاهده نگردید.